Cześć

Mnie się wydaje, że są jednak znaczne różnice. Grając w tenisa czy darts ciężko się zabić albo zrobić krzywdę partnerowi (no chyba że uprawiasz jakieś radyklane odmiany ) to pierwsze.
Po drugie nikt ledwo umiejący pływać nie wypływa na duzy akwen bo ryzyko jest dla niego oczywiste. Na nartach natomiast ludzie po prostu tego ryzyka nie widzą i to jest wielki problem. Gdyby byli uświadomieni jestem pewien, że sprawa wygląałąnby znacznie lepiej.
Pozdro

---

No tak, faktycznie da się podważyć argumentację pływania i tenisa nie mówiąc już o nieextremalnej odmianie darta , ale chodziło mi tu głównie o przekazanie samej idei.
Nietrudno jednak znaleźć prozaiczną czynność dnia codziennego, która spełnia postawione przez Ciebie Mitku kryteria. Chodzi mi o jazdę samochodem, czynność jak każdą inną techniczną (nawet księgowanie jest mocno techniczne ). Bo któż z nas jest w stanie wyprowadzić samochód z poślizgu przy prędkości 100km/h i ilu z nasz podróżuje z mniejszymi prędkościami.

---

Michał polecam Ci gorąco lekturę "W stronę Pysznej", jak przeczytasz to zobaczysz, że na przestrzeni lat narciarstwo w opinii wielu nieraz już upadało, podczas gdy miało i ma się dobrze, a przy tym cały czas się rozwija.

A co do fanu da się i to nawet bardziej niż kiedyś (w końcu na nieratrakowanym byłoby ciężko) przy czym trzeba wiedzieć kiedy i gdzie oraz posługiwać się czymś co Mitek nazywa taktyką jazdy.

---

Mitku - ja się z tobą nie zgodzę, akurat w kwestii pływania porównanie swietne. Jak to nikt nie wypływa- masa ludzi wypływa, wielu świetnie pływających a i wielu tak sobie, są tez tacy co z kolegami lubia przykozaczyć, co po pijaku w trakcie grilla sie wykapią a i tacy co to dopiero sie nauczyli a już myślą,ze pływają po mistrzowsku - dostrzegam wiele analogii. Jakby nie wypływali to by tylu topielców nie było. Z całym szacunkiem ale przypuszczam, ze ilośc utonięć związanych li tylko z wypływaniem ludzi na głęboką wodę i przecenieniem własnych możliwości jest daleko większa niż liczba groźnych wypadków na nartach (nie tylko tych śmiertelnych). Od lat codziennie praktycznie od maja do końca września pływam po otwartym akwenie i sporo ludzi tak czyni, jeszcze wiecek pływa w duzym oddaleniu od brzegu - i tak zauważe, że chyba z 95% z nich robi to technicznie bardzo kiepsko.

---

Cześć
I tu masz bardzo dobry przykładm nieznajomości tematu do końca. Masz rację, że analogia jest prosta tylko tematyka jest mi nieznana i - pewnie często a uwielbiam pływac wpław - postepuje jak narciarz przeceniający swoje możliwości. Lubie pływac daleko ale z techniką na bakier niestety.
Na nartach widzę to bo jestem w stanie szybko ocenić umiejetności i doświadczenie a w wodzie nie.
Nie zmienia to jednak faktu, że dawno nie wiedziałem dobrego funu a żałosne próby nasladownictwa bardzo często. A wystarczy naprawde niewiele...
Pozdro

---

Nie od razu Kraków zbudowano.
Żeby być w czym dobrym lub bardzo dobrym trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze kilka razy ćwiczyć a nawet ćwiczyć całe życie i tak pewnie do perfekcji się nie dojdzie. Zawsze będzie coś do poprawienia. " Żałosne próby " naśladownictwa są jak najbardziej wskazane, tylko trzeba umieć odróżnić chęć nauki od zwykłego popisu.

---

Cześć
Załosne próby to żałosne próby a ćwiczenie funu to ćwiczenie funu. To czy ktoś ma pojęcie o tym co robi mozna ocenić praktycznie po tym jak na naratch stoi a max (kłopot w wypadku freestylerskich ubrań) po dwóch skrętach.
Podstawą do dobrego funu jest dobra techniczna jazda i jeżeli ktoś próbuje iśc na skróty to jest to właśnie żałosna próba.
Pozdro

---

Przez 6 dni jazdy w Dolinie Zillertal nie widziałem ani jednego funowicza...... smutne

---

Marcin, bo samemu trzeba, a nie na innych się oglądać .
A jak ładnie dwie łapki zrobisz albo body pociągniesz, to zaraz wszyscy na stoku zaczną naśladować .

---

Tak dużo przestrzeni nie potrzeba, zawsze gdzieś się wciśnie.

Sam w tym roku trochę poćwiczyłem bo na skioline na poziom 7 trzeba jechać funem. Po 3-4 godzinach było tak :


Zrobione na narcie ROSSI 9STI które wydają mi się stworzone do takiej jazdy.
Jazda fun nie jest specjalnie trudna, szczególnie na przygotowanym stoku.
W skali trudności fun to 6, śmig oceniam na 3, zjazd na 9, skoki 10.

Czy fun daje frajdę? - Mnie już to nie rajcuje.
Czy fun jest niebezpieczny? - Nie widzę w tej technice nic złego i niebezpiecznego. Na stoku każdy musi uważać.
Dlaczego fun nie jest popularny? - Bo trzeba się go nauczyć a większości po prostu się nie chce.

Na pewno fun nie zniknie bo zawsze będzie ktoś kto się będzie chciał pobawić na stoku.

.

---

Ja prorokuję że fun powróci ale po kilkunastu latach, jako trendy stokowe okraszone muzyką i ubiorami, może i własnym slangiem zachowaniem itd.
PS. Adrian to Ty jechałeś?

---

Nie Marcin to jechał ROSSIGNOL.
Jak jedzie Adrian pokażę Ci na stoku.


Tu się zgadzam z Tobą całkowicie. ( chyba pierwszy raz).

Marcin szczęśliwego nowego roku i zdrowia,zdrowia,zdrowia..

Tutaj jest moja odpowiedź na pytanie : Czy FUNCARVING umiera?

---

Przypomniał mi się ten "funcarvingowiec" na Velkej Racy i własnie taka mała dygresja że własnie tacy ludzie z taką techniką zabijają fun z prawdziwego zdarzenia.

---

Marcin, ale takich też mamy, którzy rzeżbią, a potem wymiatają!

---

Ha no ten gość to faktycznie dał pokaz zakończony efektowną prawie 360 st . A na poważnie to myślę że to człwiek który się uczył i któremu ktoś (albo sam sobie gdzieś coś widząc tylko nie do końca to zrozumiał) zrobił krzywdę wmawiając że bez kijków to będzie łatwiej. No i efekty widać był, nawet jak zacznie jeździć to dołączy do "goryli" ew. "zbieraczy grzybów" . A co do funcarvingu, chyba moda jednak mineła. Dla mnie to fajna zabawa, wygląda to jak ktoś umie, efektownie super, chciałbym się nauczyć kiedyś, ale to nie jest styl jazdy na cały dzień na dłuższe trasy i dłuższą jazdę. A na dodatwk potrzeba do tego odpowiednich warunków i trochę miejsca:).

---