Sadysta jesteś, nie ślązok! Serduchem trzeba walczyć! Czyli brak kasy - resztę uzupełnij sobie....,,,!

---

Heh ...nic z tego ...Byrcyny znów se jaja zrobili chyba

"Mamy złą wiadomość dla wszystkich, którzy wierzyli, że stok na Gubałówce naprawdę zostanie w tym sezonie zimowym otwarty dla narciarzy. Nie ma na to szans. Trwające od listopada rozmowy pomiędzy rodziną Gąsieniców Byrcynów (właścicielami części działek na trasie), a firmą Polskie Koleje Linowe w sprawie reaktywacji trasy, zostały zerwane i trzeba rozpocząć je na nowo... "

Czytaj więcej:
http://www.gazetakrakowska.pl/artykul/3748905,nie-ma-szans-na-otwarcie-gubalowki-rodzina-byrcynow-oszukala-wszystkich,id,t.html

---

Krzysztof myślisz że rozmowy coś dają?

---

Nie wiem ...widzę ze kolejny raz Byrcyny se pograły
W sumie to mi to lata, kiedyś bym pianę toczył, ale dziś mnie to raczej bawi i utrwala różne opinie

---

najlepszym komentarzem do całej tej sytuacji , jest ostatnie zdanie z tego artykułu :
"Ciąg dalszy kabaretu nastąpi niemal na pewno "

---

Bardzo bym prosił nie mieszać mieszkańców Zakopanego do tej afery. My najbardziej obrywamy, bo nie mamy już gdzie pojeździć po pracy.
pamiętajcie jednak, że gros tych katastrof jest wynikiem zmiany ustroju. PKL zawładnął stokami pod Gubałówką i Butorowym bez wiedzy właścicieli. Gdy Ci chcieli kasę, ogłoszono w mediach, że to źli Górale są winni.

https://www.youtube.com/watch?v=4FjljK9ojvI

Co do Nosala to inna historia, ale MY Zakopiańczycy nie jesteśmy winni.

Mazby

---

W necie, a konkretnie na FB znalazłem list Andrzeja Bachledy m.in. w sprawie Nosala, i ew. pomysłu "co w zamian". Zacytował to skimagazyn, z prywatnego profilu Andrzeja Bielawy (trenera narciarstwa) - nigdzie nie mogę znaleźć innego źródła. Może to prywatny list, który postanowił upublicznić p. Bielawa.

https://www.facebook.com/NajlepszyMagaz ... 8702540558

Przytoczę go w całości bo chyba warto.

***

List Andrzeja Bachledy wart przeczytania.

"W maju 2014 roku, jadąc na kawę do Nosalowego Dworu zauważyłem wielkie sterty ziemi wysypywane z ciężarówek pod stokiem narciarskim Nosala.
Trochę zdziwiony, spijając tę kawę , zostałem poinformowany że właściciele polany podchodzącej pod las postanowili wyrównać w dolnej części profil trasy.
Kiedy z miesiąc później podszedłem tym razem pod stok , zastałem poziomą , szeroką na kilka metrów drogę, precyzyjnie przecinająca w tej partii naszą trasę na pół.
Nie będę teraz opisywał mojej rundy po starostwie, gminie zakopiańskiej, władzach sportowo- narciarskich gdzie poza okazaniem zdziwienia, wzruszeniem ramion i tłumaczeniami że to przecież własność prywatna, odczułem wyraźnie że ta zabawa wywrotkami nikogo nie interesuje a moja osoba przypomina wiatrak z Don Kichota w którym skrzydła ze starych nart ledwie łopocą na przy wietrze naszej ,pisanej kiełbasą ,zakopiańskiej , nowej historii.
Minęło kolejnych kilka pór roku, nadeszła zima a wraz z nią pojawił się nowy, przepoczwarzony Podnosal. Swiecący pustką stok w śnieżnej, nienaruszonej przez narciarzy bieli, pod nim krótki nowy wyciąg kończący się na półce, oświetlenie, muzyka, wszyscy zadowoleni. No, może nie wszyscy...

Rok chyba 1954 albo piąty. Jako siedmio, ośmioletni chłopak pamiętam wyraźnie mocno wzburzonego mojego Ojca, powracającego z zebrania Polskiego Związku Narciarskiego, na którym ostatecznie zdecydowano o wycięciu trasy slalomowej na Nosalu. Tymczasem ówczesne władze Tatrzańskiego Parku Narodowego z prof. Goetlem na czele dawały możliwość wyboru na wykonanie leśnej przecinki wg norm FIS pomiędzy Nosalem a Krokwią, przy której od lat istniał, naznaczony wielkimi swiatowymi imprezami narciarski ruch sportowy.
Ojciec, dojrzały narciarz i zawodnik z kilkoma przyjaciółmi po fachu niewiele wówczas wskórał. Wskazano Nosal z kilku może trochę partykularnych powodów i głównie z powodu bliskości "Imperialu", wtedy odpowiednika dzisiejszego COS- centralnej bazy hotelowej dla naszych sportowców.
Zostaliśmy więc przy Nosalu, stoku trudnym, wymagającym ,zwłaszcza w latach kiedy za ratrak służyły własne nogi. Nosal stanowił naszą kuźnię, nasz podstawowy warsztat szkoleniowy po którym inne alpejskie stoki, czy Kitzbuehel czy Wengen nie robiły specjalnego wrażenia.
Kilka narciarskich pokoleń dziewcząt i chłopaków ma go w głębokiej, sportowej pamięci. Odwdzięczyliśmy się wynikami na poziomie światowym przy okazji przypominając że ten właśnie stok gościł kilka Pucharów Europy a w 1974roku Puchar Swiata mężczyzn w którym piszący pędził między tyczkami przy ponad 30tysiecznej publiczności.
Któregoś dnia, w latach 90tych podnosalowa polana , czyli dolna część trasy zmieniła właściciela. Jak to się stało że ówczesne władze COS, które od początku były gospodarzem stoku, właścicielem kolei krzesełkowej, właścicielem akweduktu doprowadzającego wodę do naśnieżania nie dopilnowały możliwości zakupu by spokojnie, sportowo gospodarzyć na całym obiekcie- zastanawianie się nad tym - to już , jak to się mówi , po herbacie.
Stało się i mimo różnych przyrzeczeń ze strony nowych właścicieli "dołu", jedyna rzecz jaka nam, narciarzom pozostała to rozpoczęcie komponowania Requiem dla wyczynu na tej górze.
Nosal sportowo umarł, stok stworzony dla tego celu straszy bladą pustką a my, może już ostatni zakopiańscy , narciarscy Mohikanie tym razem opuszczamy ramiona w naszej sportowej bezsile.
A może jednak nie do końca..
Powracam do epizodu z moim Ojcem, czyli do idei stoku narciarskiego i zarazem wyczynowego w masywie Krokwi.
Jak wszyscy wiemy- skocznie zbudowane u jej podnóża wzięły od niej nazwę.
Wierzchołek góry (Krokwi) wznosi się na wysokość 1378metrów. Biorąc polanę przy dużej skoczni za miejsce usytuowania dolnej stacji uzyskujemy prawie 500metrów różnicy wzniesień!
Dla porównania - stoki w Białce Tatrzańskiej to 220m różnicy, Szymoszkowa ok 280m, Gubałówka ok 300m a sam Nosal -220..
Jest to więc znakomite przewyższenie, stwarzające doskonałe możliwości narciarsko - treningowe , zezwalające na przeprowadzanie różnego rodzaju imprez nie mówiąc o szansie dla nas wszystkich, a zwłaszcza dla Zakopanego , dzisiaj głęboko zakopanego narciarsko.
Nie pora tutaj ani miejsce na roztaczanie technicznych wizji. Już w 1938roku wytyczona była trasa pod kolej krzesełkową na szczyt, czyli nihil novi, poza podkreśleniem raz jeszcze wyjątkowych walorów tego masywu w połączeniu z sąsiadującymi obiektami sportowymi , takimi jak zespół skoczni, trasy biegowe, boiska sportowe tor do jazdy szybkiej na lodzie, parkingi, zespół sąsiadujących hoteli z COSem na czele. I to wszystko przy centrum naszego miasta.
Czyli po raz nie wiem który udawadniamy że w dzień jest jasno a w nocy ciemno.
Dajmy sobie więc szansę, w tych nowych okolicznościach zaleśmy Nosal a w zamian odleśmy Krokiew, ku chwale Ojczyzny, Zakopanego i narciarskiego sportu.
Nie bójmy się! Ktoś już nam tak kiedyś powiedział.."
Andrzej Bachleda ,

---

no to się pan Ałuś rozmarzył - chyba kawa w Nosalowym Dworze była irlandzka?
Naturalnie że Krokiew jako góra narciarska ma znacznie większe możliwości niż Nosal,
można by zrobić z góry nawet nartostradę aż na Rówienki Kondrackie a tam już
Bachleda i inni byznesmeni mają dalsze plany

---

Kurde ze tez w tym wieku nadal chce mu sie żyć marzeniami!!! Chyba zazdroszczę i podziwiam

---