Tego Człowieka, Żeglarza w Polsce chyba każdy zna.
Krzysztof Baranowski.
Kilka lat temu trafiłem na Jego kilka pozycji, które mnie zachwyciły, spowodowały to, że pokochałem Żeglartwo, obcowanie z naturą, spojrzałem na świat z innej perspektywy.
Chciałbym Wam polecić kilka dosyć Starych Jego Książkek...stare ale jakie - rewelka.
Hobo
Debiut książkowy Krzysztofa Baranowskiego. „Hobo” to reportaż z podróży autostopem po Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.
Autor pracował na farmie, w kuchni wielkiego hotelu, na jachcie milionera na Florydzie, zawsze tymczasowo, zawsze przelotnie. W gruncie rzeczy urzekał go szlak i wędrówka jako taka. Postój potrzebny był, by zarobić na dalszą drogę. Baranowski utożsamia się z łazikiem z powieści Londona i stąd tytuł – hobo według Londona odróżnia się od trampa tym, że okresowo pracuje, by później powrócić na szlak. W czasach Londona szlakiem była linia kolejowa, w czasach Baranowskiego ścieżka asfaltu. Trzeba przypomnieć że w owych czasach, u schyłku lat pięćdziesiątych, autostop stał się w Polsce ogromnie popularnym środkiem podróżowania. Ameryka miała te doświadczenia już za sobą, o czym autor nie mógł wiedzieć. Przekonywał się dopiero na własnej skórze, co później zręcznie opisał.
Kapitan kuk.
Świeżo upieczony kapitan Krzysztof Baranowski chciałby popłynąć do Ameryki Południowej na wyprawę badawczą żaglowym jachtem „Śmiały”, ale nie ma dla niego miejsca. Nie przydają się też kwalifikacje inżyniera, bo już wyprawa ma swojego inżyniera. Baranowski może zamustrować na rejs próbny, gdzie jest tolerowany ponieważ jako dziennikarz reprezentuje poważną gazetę. Ale nie mija pierwszy dzień rejsu próbnego, gdy nagle otwiera się niezwykła szansa – kandydat na kucharza już po pierwszym posiłku rezygnuje ,bo nie jest w stanie zaakceptować wymagającego kapitana. Baranowski zgłasza swoją kandydaturę na miejsce kucharza i po tygodniowym sprawdzianie zostaje zaakceptowany.
Tak zaczyna się relacja z pierwszej polskiej wyprawy oceanicznej pod dowództwem kapitana Bolesława Kowalskiego. Kapitan Baranowski w roli kuka ma niezwykłe pole obserwacji – jako kapitan jest w stanie ocenić strategię dowódcy, a równocześnie jest blisko całej załogi, którą musi wykarmić. W rezultacie powstaje ciekawa opowieść o trudnościach długiego rejsu wyłamująca się ze sztampy dotychczasowych „książek porejsowych”.
Polonezem dookoła świata...to będzie trudno znaleźć.
Zbiór reportaży opisujących przygotowania i samotny rejs Krzysztofa Baranowskiego dookoła świata drukowanych w „Trybunie Ludu”. Ukazał się natychmiast po zakończeniu rejsu i stanowi niepoprawioną wersję artykułów pisanych na gorąco i drukowanych przez gazetę. Była to pierwsza relacja z rejsu, książka rozeszła się w nakładzie 90.000 egzemplarzy.
Żaglem po Ameryce
Opowieść o udziale jachtu „Polonez” w Operacji Żagiel 1976 i rejsie rodzinnym Krzysztofa Baranowskiego po rzekach i jeziorach Stanów Zjednoczonych. W krótkich literackich szkicach autor przedstawia spotkanych ludzi, opisuje żeglugę na Missisipi, opowiada o rodzinnych kłopotach dnia powszedniego. Tyle, że nie spotyka się często jachtów pływających pod żaglami na Missisipi.
W rozdziale „Śladami jachtu „Dal” autor przywołuje inny historyczny rejs Andrzeja Bohomolca i Jerzego Świechowskiego, którzy pod żaglami dotarli w roku 1934 do Chicago. Jacht wystawiony tam na Wystawie Światowej trafił do rąk braci Gieblewiczów, a takielunek zaginął...
W rok po opisywanym rejsie „Poloneza” Krzysztof Baranowski, już jako pracownik Telewizji Polskiej powraca do Chicago i odnajduje w muzeum zaginiony takielunek „Dali”, przywozi go do Polski i przekazuje do Muzeum Morskiego. Replika tego takielunku posłuży do powrotu oryginalnej „Dali” do Polski.
Niezwykły - Dom pod żaglami
Tytułowy „dom” to jacht Polonez”, na którym rodzina Baranowskich odbywa roczny rejs po rzekach i jeziorach amerykańskich, a nastepnie wraca przez Atlantyk do kraju.
- Jest to opowieść o rejsie innym niż wszystkie... - pisze wydawca na okładce.
Istotnie nie tylko rejs jest nietypowy, ale też sama forma literacka, którą stanowi dwugłos rodziców uzupełnianych przez uwagi dzieci: z zeszytu Małgosi i z kroniki Jasia. Powstał w efekcie wdzięczny obraz trudnego skąd inąd rejsu.
Rodzice nie chcą, by dzieci straciły na żegludze rok szkolny i, chcąc nie chcąc, zajmują się nauczaniem swoich pociech. Tak powstaje koncepcja Szkoły pod Żaglami, którą parę lat później zrealizuje Krzysztof Baranowski na „Pogorii”.
Dla wszystkich zainteresowanych miłośników Żeglarstwa, dla fanów Kapitana - polecam również Jego stronę internetową, która moim zdaniem jest rewelacyjna.
http://www.krzysztofbaranowski.pl/index.php
|
Książkę polecę mało związaną z techniką jazdy na nartach czy z zagadnieniem narciarskim ale za to są w niej świetne literackie opisy jazdy na nartach i związanych z tym przeżyć i wrażeń. Ta książka po części przyczyniła sie, ze wrociłem do nart. Po jeździe w dzieciństwie miałem bardzo długą przerwę i zacząłem w zasadzie jeździć jako człowiek już dorosły, nawet bardzo dorosły. Piszę o ksiązce Jerzego Kosińskiego - Randka w ciemno, troche już jej nie pamiętam bo czytałem ją ze 20 lat temu ale to niezła rzecz i warto ja przeczytać nie tylko dla opisów narciarskich, to fajne i wciągające pisanie a sam Kosiński jak zwykle potrafił w niej pojechać po bandzie i nie ma mowy tu o nudzie czy braku zdarzeń.
.
.