Wczoraj odwiedziłem ten ośrodek po raz pierwszy.
Dojechałem na 16-tą a jazdę rozpocząłem ok kwadrans później. Stok przygotowany średnio, ponoć między 15-tą a 16-tą jest przerwa na ratrakowanie w weekendy, niemniej nie odczułem tego żeby coś było ruszone? Środek na całej długości lodowy, po bokach luźny śnieg i muldy. Na dole kasza. Generalnie dość wąsko na całej długości, wczoraj było mało ludzi ale nie wyobrażam sobie żeby tam porządnie pośmigać w ciągu dnia gdy ludzi jest 3-4 x więcej. Po prostu za ciasno.
Górka jako taka całiem fajna, prócz 2-ch niewielkich przełamań nachylona w miarę jednostajnie, bez jakichś zancznych wypłaszczeń. Zajzd ok 1400m więc mozna popracować nogami

Na dole mała gastronomia, trochę stołów wewnatrz i na zewnątrz. Ale uwaga, przypadkiem widziałem jak mięso do hamburgerów smażą we frytkownicy

---

Ja też byłem tylko raz 2 lata temu. Stok wąski, przy większej ilości ludzi, a głownie gdy jest dużo słabo jeżdżących (uczących się) robi się niefajnie.

Wklejam filmik z dolnego odcinka trasy.

---

Magura to jeden z moich ulubionych stoków w Polsce.

W ostatnich latach po przejęciu od „mosiru” przez grupę Zasada przeszedł mały "remonting", w skutek czego starą drewnianą kotwicę z regularnie urywającymi się sznurkami zastąpiono krzesłem, dziurkowane bilety zamieniono na skipassy, no i zaktualizowano cennik (z pomniejszych udogodnień nie stricte narciarskich, takich jak cieplejsze WC, czy zadaszona gastronomia można by ułożyć mniej lub bardziej subiektywną litanię).

To co decyduje (a może decydowało ) o niepowtarzalnym charakterze ośrodka, to przede wszystkim położenie geograficzno-historyczne z unikalnymi miejscami w okolicy wartymi obejrzenia, takimi jak choćby: drewniane cmentarze z okresu I wojny światowej, przepiękne cerkwie, czy też miejscowości zamieszkane przez Łemków wraz z ich odradzającą się kulturą i tożsamością, no i oczywiście sama trasa na Magurze.

Faktycznie jeśliby rozebrać tą ostatnią na części to mamy stosunkowo łagodny jednostajnie nachylony start, który po chwili nabiera co nieco stromizny, a cała trasa zaczyna skręcać w prawo pozostając otwarta do zewnętrznej części skrętu. Dalej „pista” na chwilkę łagodnieje, aby przerodzić się w krótką ściankę, na której łapiemy nieco prędkości aby móc powalczyć na wypłaszczeniu. Później kolejno : skręt w prawo, lekko w dół, skręt w lewo i tu pokonujemy z reguły parę muld by znaleźć się na wysokości dolnej stacji wyciągu.
Niby nic, ale jak dla mnie zjazd z samej góry na dół na raz zwłaszcza na większym speedzie to jednak niezapomniane wrażenie i pewność uśmiechu na twarzy. Trzeba tylko trafić w warunki, znaczy się w porę kiedy nie za dużo ludzi korzysta z trasy.

Tuż obok wyciągu na Magurze mieści się schronisko (dojazd obecnie nieratrakowaną nartostradą, powrót nią lub przez las), nieco nietypowe (jakby tu coś zamówić ), z smaczną i prostą kuchnią oraz niskimi cenami. W jego okolicy biegnie też parę tras biegowych. Nie wiem jak na dzień dzisiejszy, ale jeszcze parę sezonów temu lutowe nartowanie umilały ryki WRC, gdyż tu i w okolicy przebiegała trasa zimowego rajdu magurskiego. Swoją drogą, o ile dobrze pamiętam to nawet przecinała nartostradę.


ps. jak nie macie w lecie co robić, gdyż na nartach się jeździć nie da, to zachęcam bardzo do odwiedzenia Beskidu Niskiego - jest tam naprawdę urokliwie.

---